Chto-kolviek zahamaniŭ pra palityčny płahijat: maŭlaŭ, Milinkievič «pazyčyŭ» ideju kanhresa prajeŭrapiejskich sił u Statkieviča. Ale zmahacca za kapirajt u palitycy — sprava niaŭdziačnaja. Vyznačalnym jość toje, što lider ruchu «Za Svabodu» adčuŭ momant, kali možna pierachapić inicyjatyvu ŭ partyjnych kiraŭnikoŭ.
Kali tyja z usim impetam klejmavali zdradnicu-Jeŭropu, Milinkievič pradbačliva vyrašyŭ nie kłaścisia pad paravoz novaha kursu ES. Złyja jazyki zaznačajuć, što kłaścisia pad uładu — varyjant nie lepšy. Inšyja miarkujuć, što hety eks-kandydat na prezidenta (jaki publična abvieściŭ pra namier zrabić dubl dva) pavodzić siabie jak narmalny ćviarozy palityk, a nie revalucyjny letucieńnik ci dahmatyk.
Va ŭsiakim razie,
pakul viarchoŭka ADS marakuje nad tekstam novaha stratehičnaha miemarandumu, Milinkievič realizuje stary dobry pryncyp «dajści da kožnaha» — anhažuje aktyvistaŭ apazicyi piersanalnymi listami.
U pryncypie, nu chto suprać Jeŭropy? Zrazumieła, što kanhres pad jeŭrapiejskimi łozunhami — tolki forma, abałonka pieradvybarčaha spabornictva ŭ apazicyjnym łahiery. De-fakta zaraz razhortvajecca bitva za «indziejcaŭ», to bok aktyŭ (biełaruski apazicyjny falkłor: «Pravadyroŭ šmat — indziejcaŭ brakuje»).
I, miarkujučy, naprykład, pa pracesach bradžeńnia ŭ Partyi BNF, ruch «Za Svabodu» (ci, dakładniej, jahonaja bolej hnutkaja formuła dačynieńniaŭ z uładaj i resursavy patencyjał) maje niamała simpatyzantaŭ.
Aktyŭ patrebien kandydatu, kab sabrać podpisy, raźnieści ŭlotki. Ale ci zakranie masu toje, što budzie va ŭlotkach? Takim čynam, bitva za elektarat — ciažejšaja.
Na dumku Valera Karbaleviča, u prezidenckaj kampanii było b pamyłkaj rabić zanadta vialikuju staŭku na jeŭrapiejskija łozunhi. Analityk padkreślivaje: hałoŭnaje — ci upadabaje elektarat prapanavanyja kandydatam recepty rašeńnia ŭnutranych prablem.
Inšaja reč, što hałasuj nie hałasuj… Siońnia biełaruskija vybary — kłasičnaja čornaja skrynia: nieviadoma, što robicca ŭnutry, ale na vychadzie niepaźbiežna budzie sami-viedajecie-čyja «elehantnaja pieramoha». I da čarhovaj prezidenckaj kampanii sto pudoŭ ničoha pryncypova nie źmienicca.
Adno što čaćviortamu terminu niaźmiennaha prezidenta pastarajucca nadać bolej lehitymnaści ŭ vačach Jeŭropy. Raspracavany prapanovy što da źmienaŭ vybarčaha zakanadaŭstva. Pra kankretyku raspracoŭščyki maŭčać jak ryby: dakumient jašče vandruje pa instancyjach. Ćmiana paviedamlajecca: uličany i rekamiendacyi ABSIE.
Adnak treba być vialikim aptymistam, kab spadziavacca, što ŭłady pahodziacca ŭłučać va ŭsie kamisii apazicyjanieraŭ dy stvarać naziralnikam sapraŭdy prazrystyja ŭmovy. Miarkujučy pa taktycy ŭład u ciapierašnich dačynieńniach z Zachadam,
budzie ŭžyty niejki minimum narmatyŭna-pravavoj kaśmietyki, kab atrymać zalikovyja ački ad Brusiela, ale nie stavić pad udar pracedurny miechanizm zabieśpiačeńnia «elehantnych pieramoh».
Faktyčna heta paćvierdziła 19 traŭnia Lidzija Jarmošyna. Ź jaje słoŭ, u padrychtavanych hrupaj ekśpiertaŭ prapanovach «niama naohuł niejkich naveł, što źmianiali b vybarčuju sistemu Biełarusi». Kiraŭnica CVK zaznačyła, što «prosta źmianiajucca peŭnyja vybarčyja technałohii, arhanizacyjnyja pytańni».
U pryvatnaści, kandydatam mohuć dazvolić mieć svaje finansavyja fondy. Dla apazicyi, jakoj zusim zakrucili kranik, pytańnie, adnak, u tym, jak taki fond napoŭnić.
Zvyš taho, najchutčej što kandydataŭ ad apazicyi akažacca jak minimum dva. Ci vypadkova kiraŭnictva PKB spachapiłasia, što treba mianiać šyldu? Ale kudy ciažej zrabić piersanalny rebrendynh.
Nichto sa staroj kałody partyjnych lideraŭ nie skočyć vyšej za pojas. Adnak ža praz ambicyi i mižusobicu vielmi imavierny scenar, kali ścipłyja resursy apazicyi — i ludskija, i hrašovyja — buduć jašče i raściarušany.
Nu i, narešcie, za pachodžańnie kožnaha rubla ŭ tym fondzie, budźcie upeŭnieny, prymusiać trymać spravazdaču pa poŭnaj prahramie. Tak što naveła sapraŭdy nie revalucyjnaja.
Dyk što, vynik nastupnych vybaraŭ fatalny?
Va ŭmovach, kali niama miechanizmaŭ kankurentnaj palityki, adzinym niepradkazalnym čyńnikam vyhladaje kryzis. Na siońnia jon nie paśpieŭ padpsavać tefłonavy rejtynh Łukašenki, ale chto viedaje, što budzie, kali dalej finansava-ekanamičnaja situacyja pojdzie pa horšym scenary: kałaps ekspartu, novaja devalvacyja i h.d.
Kryzis, jak ni cynična, dobry tramplin dla novych lideraŭ nacyi. Tak u 1994-m vyskačyŭ Łukašenka, nahadvaje Valer Karbalevič.
Ciažka zapiarečyć. Adno što dadamo: u 94-m usio ž niejak ličyli hałasy.
