Skrynšot STB
Padčas naviedvańnia abłasnoj kliničnaj balnicy ŭ Mahilovie 15 śniežnia Alaksandr Łukašenka vykazaŭsia z nahody pratestaŭ siarod miedykaŭ, zaklikaŭ zachavać krainu i padziakavaŭ daktaram. Frahmient sustrečy pakazali ŭ efiry STB.
— Kali ŭ nas u niekatorych balnicach pačali razumnyja boŭtacca pa vulicach, u Minsku, ja skazaŭ: «Nie prablema». Navat u Ministerstvie achovy zdaroŭja zaniepakoilisia. A čaho vy turbujeciesia? My zaŭtra z Mahilova, Homiela, Bresta pryviaziom daktaroŭ, damo im žyllo, i ŭ Minsku buduć z zadavalnieńniem pracavać. A hetyja chaj jeduć u Polšču. Vy pavinny viedać maju pazicyju: doktaru niama kali boŭtacca pa vulicach, asabliva ciapier, — skazaŭ jon i prapanavaŭ pradjaŭlać pretenzii — kali jany jość.
(…) Usie budziecie vyrašać vy. Abiacaju vam, usie budziecie vyrašać vy. Nikomu nie viercie, što Łukašenka Kanstytucyju pad siabie robić.
Ale nichto nie pavinien dumać, što Łukašenka ruki skłaŭ i ŭsio: jon užo ŭsio kinuŭ i syšoŭ. Pakul apošni amapaviec i doktar sapraŭdny nie skaža: «Usio, Łukašenka, ty svaju spravu zrabiŭ», da taho času ja budu bicca za hetuju krainu. U mianie bolš, akramia jaje, ničoha niama.
Voś ja jedu pa hetaj darozie, i ja razumieju, što heta maja daroha: ja ŭkłaŭ svajo zdaroŭje siudy. Ja jedu pa hetym lesie i hladžu: voś 80 hadoŭ užo, chutka treba piłavać jaho — dziełavaja draŭnina i t. d. Hladžu, u nas vioski žyvyja, dobryja chaty, damy dobryja.
