Ja šmat razoŭ, čuŭ ad siabroŭ, što žyvuć u demakratyčnych krainach: «Demakratyja — heta nuda. U vas, (u sensie ŭ RB), niahledziačy ni na što, viesialej».
Sapraŭdy, pry demakratyi palityk uvieś čas znachodzicca pad kantrolem — kankurencyja, ŚMI, hramadskaja dumka… U vyniku zachodnija lidary, jakija molacca na sacyjałahičnyja daśledavańni, vyhladajuć presna i niecikava. I niama čaho dzivicca, kali ichniaje zadańnie — uvieś čas padabacca bolšaści. Pryčym nie ŭjaŭnaj, a całkam kankretnaj — kab 51 pracent byŭ.
Nu jakoje tut natchnieńnie moža atrymać tvorca ad sustrečy z takim voś
Śpis intelektuałaŭ, jakija zachaplalisia tatalitaryzmam, vialiki. Jany pchalisia da Stalina i Hitlera, da Mao i Kastra. Kolki pavažanych ludziej možna pabačyć na zdymkach u tavarystvie hetych kryvavych pačvaraŭ…
Aŭtarytraryzm, a raniej tatalitaryzm, zaŭsiody byŭ pryvabnaj alternatyvaj zachodniaj demakratyčnaj nudzie. Kali, zrazumieła, paraŭnoŭvać hetyja rečy siedziačy va ŭtulnym kafe, skažam, u Paryžy ci lubym inšym łandonie, papivajučy kapučyna.
Tamu Olivier Stoŭn, naprykład, zachaplajecca Kastram. Navat film pra staroha Fidela źniaŭ. A inšy znakamity režysior, niadaŭna prylacieŭ u Minsk svaim ułasnym samalotam, kab naviedać našaha słaviaskaha viciazia.
Zrazumieła, zusim inakš vyhladaje sprava, kali ty hladziš na aŭtarytaryzm nie zvonku, a znutry i na ŭłasnaj skury adčuvaješ usiu chvalonuju niezaležnaść
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia i huś śvińni nie tavaryš.
Empatyja nie zaŭsiody ŭłaścivaja tvorcam. Ich zachaplaje nie tolki dabro, ale i zło. Tak było, tak jość i tak budzie.
Ale, mahčyma, tata samaha viadomaha chłopčyka ŭ krainie ŭ vyniku mienavita hetaha vizitu chacia b «pryabščyŭsia» da vialikaha mastactva.
— Ja nie hladzieŭ, mnie razdrukoŭku dali — skazaŭ Alaksandar Ryhoravič niadaŭna pra videazvarot rasijskaha prezidenta.
Spadziajusia, ciapier Kusturycu Ryhoravič nie pa razdrukoŭkach viedaje.
