Zahadčyk fiermy pravioŭ žurnalistaŭ Svabody pa svajoj haspadarcy i pakazaŭ usio jak jość.
26 sakavika, naviedvajučy adnu z małočnych fiermaŭ u Škłoŭskim rajonie, Alaksandr Łukašenka ŭbačyŭ brudnuju karovu. Heta kaštavała pasady kiraŭnictvu vobłaści. A haspadarka prasłaviłasia na ŭsiu krainu. Słovy Łukašenki pra «Aśviencim» dla karovaŭ raściahnuli na cytaty dziasiatki sajtaŭ, jany taksama trapili ŭ viečarovyja vypuski navinaŭ hałoŭnych telekanałaŭ. Nas na małočna-tavarnym kompleksie sustrakajuć niešmatlikija supracoŭniki i sam kiraŭnik Andrej. Jon pahadžajecca pahavaryć amal adrazu.
«Nie viedaju, jak zaraz admycca»
«Kryŭdna mnie, chłopcy, vielmi kryŭdna za «Aśviencim», — kaža kiraŭnik małočna-tavarnaha kompleksu «Śližy» Andrej. — Na ŭsiu krainu nas prasłavili. Zaraz nie viedaju, jak admycca»
Andrej raskazvaje, što ŭ jaho kompleksie 1400 karovaŭ, jakich absłuhoŭvajuć vosiem rabotnikaŭ. Kompleks zbudavany dva hady tamu, Andrej kiruje im ad pačatku. Raniej taksama pracavaŭ u śfiery sielskaj haspadarki, ale žyviołami nie zajmaŭsia. Andrej nie choča nazyvać svajo proźvišča (kaža, što jamu ŭžo chapiła ŭvahi ad dziaržaŭnaha telekanała), ale pahadžajecca pakazać fermu «jak jość». «Treba niejak admycca ad usioj hetaj słavy», — tłumačyć mužčyna.
«Chadziem, pakažu ŭsio. A to tut ANT užo pazdymała, — kaža Andrej. — Voś, pahladzicie. Usio čysta. Ale adsiul akurat ničoha nie pakazali. Hladzicie, što tut katastrafičnaha? Vy bačycie karovaŭ haŭnianych? Zrazumiejcie, heta karova. Jana choča lehčy ŭ haŭno, jana laža. Ja nie budu jaje padymać».
Andrej raskazvaje, što pra vizit kiraŭnika krainy na jaho fiermu daviedaŭsia za dva dni. Pryznajecca, što paradak krychu navodzili, ale niašmat. «Što za dva dni paśpieješ?» — kaža. Tamu ničoha i nie mianiali.
«Mnie niama za što čyrvanieć, tut usio jak było, — raskazvaje kiraŭnik kompleksu. — Nu tak, padfarbavali na bramie tut niešta paśla zimy, ablezła niešta. Słup niedzie padbialili. Karova pajeła, pacierłasia, my kožnuju piatnicu čyścim, u nas sanitarny dzień».
«Nas da Łukašenki nie klikali, chto my takija»
Pa słovach Andreja, nadoi ŭ haspadarcy ŭ siarednim 15 litraŭ u dzień. Ahułam ź fiermy zdajuć u sutki kala 9 ton małaka. Zarobki supracoŭnikaŭ zaležać ad rodu zaniatkaŭ. Minimalny — 500 rubloŭ. Stolki zarablaje vartaŭnik. Žyviołavod moža zarabić 800-900 rubloŭ. Dajarki da 1100 rubloŭ.
«Vielmi kryŭdna mnie za hety «Aśviencim», — paŭtaraje dyrektar. — Mianie tut nie było, kali karova hetaja vylezła, nas nie klikali, chto my takija. Mianie ŭžo potym paklikali da prezidenta, u kancy. Ci skazaŭ ja jamu, što mnie kryŭdna za «Aśviencim»? Niejak nie rašyŭsia ja skazać».
Andrej viadzie nas pa budynkach fiermy, pakazvaje dailnaje adździaleńnie, vientylatar, jaki nie ŭklučyli pry Łukašenku. Prosić usio pahladzieć i pakazać «jak jość».
«Ubaku my tut stajali, chto my takija, — praciahvaje raskazvać kiraŭnik kompleksu pra vizit kiraŭnika krainy. — Potym jak mnie pazvanili, to ja prybieh. Kab ja tut byŭ adrazu, ja b i vientylatar uklučyŭ, i pakazaŭ by ŭsio narmalna. Mianie pakul nie sprabavali pakarać. A za što? Za toje, što ŭ kałhasie sałomy niama karovam padścialić? Heta ŭsim viadoma. Ja načalstvu paviedamlaju pra ŭsio».
«Viadoma, 15 litraŭ heta dobra. Ale možna i lepš, tolki ŭ mianie ciapier šmat karovaŭ cielicca, jany pakul nie mohuć davać šmat małaka, — narakaje Andrej. — Tut ad pačatku zavozili ciołak, jany tolki potym pačali cialicca i stanavicca karovami».
«Aleksandryja» lepšaj ličycca, viadoma»
Kiraŭnik kompleksu pahadžajecca pajści z nami pašukać tuju samu karovu, jakaja trapiłasia na vočy kiraŭniku krainy. Zdaryłasia heta ŭ radzilnym adździaleńni. Andrej raskazvaje, što karovy tut nasamreč mohuć vyhladać chudymi, prosta tamu, što niadaŭna acialilisia.
«Voś hety budynak, dzie ŭsio adbyvałasia, — Andrej zavodzić nas u pamiaškańnie, jakoje ŭčora pabačyła ŭsia kraina. — Hladzicie, usio paścielena tut. A jany pryjechali ŭ 12 hadzin, paściłka ŭžo była nie zusim śviežaj. Ale zaraz pačatak viasny, śviežaja sałoma skončyłasia, ciapier jana nie toj jakaści. Ale vy voś pahladzicie, tut u stojle karovy brudnymi nie buduć. Jana lahła i ŭsio narmalna. MY tut nie rabili ničoha paśla ŭčarašniaha. Zaraz ja vam tuju samuju karovu pakažu… Dzie jana. Voś hetaja chiba, albo nie».
Kiraŭnik kompleksa dadaje, što siarod vialikaha statku zaŭsiody znojdziecca niekalki asobin, jakija vykačajucca ŭ brudzie. Jany najbolš aktyŭnyja. Učora akurat adna z takich bojkich karovaŭ vyjšła da Łukašenki.
«Voś adsiul my siudy pajšli, — praciahvaje raskazvać Andrej pra ŭčarašni dzień. — Tut užo nijakich pytańniaŭ nie ŭźnikła. Voś pahladzicie, kali łaska. Naša haspadarka niadrennaj ličycca. «Aleksandryja» ŭ nas adna ź lepšych, viadoma. Ale my taksama na ŭzroŭni. Pahladzicie, ciołki jak ciołki, chlavy jak chlavy. Vy sami ŭsio bačycie. Paśla prezidenta nichto ž tut užo nie prybiraŭ. I karovaŭ my nie myli paśla jaho».
Andrej raskazvaje, što ŭčora paśla vizitu kiraŭnika krainy atrymaŭ šmat zvankoŭ ad rodnych i znajomych. Niekatorym pryjšłosia jaho supakojvać.
«Viedajecie, siońnia moj žyviołavod akurat z hetaha budynku, dzie ŭsio adbyvałasia, skazaŭ — «Nu što, maje lubimyja karoŭki, učora vy pabyli ŭ kancłahiery, a siońnia budziem rabić pijanierski łahier «Soniejka», — raźvitvajecca kiraŭnik kompleksu «Śližy».
Łukašenka: Ty pahladzi na hetuju skacinu! Jana ž usia abasranaja! VIDEA
