Valancinu 35 hadoŭ, pavodle adukacyi jon nastaŭnik biełaruskaj movy i litaratury. Valancin pryznajecca, što mastackich zdolnaściej u jaho nikoli nie było, ale voś bulba čamuści natchniła na tvorčaść.
«Ja daŭno kalekcyjanuju artefakty z bulbaj: paštoŭki, marki, fotazdymki. Maru navat pra muziej bulby», — pryznajecca Valancin.
Adnojčy jon kruciŭ u rukach bulbinu i vyrašyŭ: a čamu b nie zrabić ź jaje Hiendalfa — svajho ŭlubionaha piersanaža.
I paśla hetaha, pryznajecca Valancin, natchnieńnie papiorła.
«Ja prydumlaju niejki vobraz, paśla idu ŭ kramu i vybiraju bulbu, jakaja padychodzić pad vobraz piersanaža. Hrašu, nie zaŭsiody biełaruskaja bulba padychodzić. Dla Van Hoha, naprykład, šukaŭ doŭhuju, čystuju i śvietłuju», — raskazvaje Valancin Bojka.
Valancin stvaraje ŭ asnoŭnym piersanažaŭ, viadomych va ŭsim śviecie.
«Paŭtarusia, ja chaču, kab biełaruskaja bulba stała paznavalnym brendam. Ja mahu zrabić Saładuchu, ale ŭ siecivie jon budzie niešta takoje: noŭ nejm u ružovym pinžačku», — pryznajecca Valancin.
Darečy, z kaściumami hierojaŭ — asobnaja epapieja.
«Kuplaju ja nieabchodnuju tkaninu dla kaściumaŭ u sekand-chendach. Vybiraju tam niešta samaje tannaje. I z hetaha šyju kaściumy. Adnojčy ledźvie ad hetaha nie paciarpieŭ. Kupiŭ niejkuju žanočuju kašulu fijaletavaha koleru, a maja dziaŭčyna znajšła jaje ŭ nas doma. Byŭ skandał», — raskazvaje Valancin.
Škaduje Valancin tolki pra toje, što jaho piersanažy doŭha nie žyvuć.
«Viartajusia ja niejak dadomu i čuju ŭ pakoi niepryjemny pach. Zazirnuŭ na šafu i ŭbačyŭ, što heta Fredzi Merkury śmiardzić», — śmiajecca mužčyna.
Adnak, piersanažy žyvuć na fota.
«Niekatoryja siabry śmiajucca z majho zachapleńnia. A ja tak razvažaju: nu čym heta horš za rybałku ci viečar pierad televizaram z futbołam? Tamu i korpajusia z bulbačkaj», — kaža Valancin Bojka.
