Vieranika Capkała padčas vystupu na mitynhu ŭ Minsku padzialiłasia historyjaj pra svaju maci i svaich dziaciej. Vieranika nieadnarazova płakała padčas vystupu.
Fota Nadziei Bužan
«Ja sama z Mahilova. Kali Łukašenka pryjšoŭ da ŭłady — pierš za ŭsio prybraŭ usich sumlennych i prystojnych ludziej, jakija lubili svaju pracu i pracavali na karyść krainy. Hetaja biada nie abyšła maju maci, jakaja pracavała na karyść Mahiloŭskaha rajona. Jana prajšła šlach ad prostaha supracoŭnika da kiraŭnika kampanii, da namieśnika [staršyni] harvykankama. Suprać jaje sfabrykavali spravu, kali ŭ jaje byŭ rak treciaj stadyi, uziali pad vartu prosta ŭ balnicy. My ź siastroj prasili puścić nas da maci, doŭha ŭhavorvali kožny dzień. Ale kali nas puścili — pałova majoj dušy pamierła tam. Ja ŭbačyła, jak maja mama lažała na padłozie pad nahladam dźviuch nahladčyc, prykavanaja da batarei mienavita toj rukoj, jakaja była prapalenaja chimijaterapijaj. Z taho momantu ja ŭžo zrazumieła, jakaja ŭłada pryjšła da nas. Heta było 20 hadoŭ tamu. Z taho času ja nienavidžu hetu ŭładu».
Vieranika Capkała raskazała pra svaich dziaciej.
«My z maim mužam doŭha čakali naradžeńnia. I narešcie Boh pasłaŭ nam dvuch cudoŭnych aniołkaŭ. I što vy dumajecie? Dziejučy kiraŭnik nazyvaje muža knyrom, dziaciej miortvanarodžanymi, a mianie śvinamatkaj. Heta elemientarnaje chamstva.
Mała taho, jany (ułady) pryjšli ŭ škołu, dzie vučacca maje dzieci. Jany pačali źbirać suprać ich infarmacyju, cikavicca, ci kiepskaja ja maci. Pra adnaho z synoŭ, jaki vielmi emacyjna pryviazany da mianie, jaki zasynaje ŭ mianie na hrudziach. Ci heta narmalna?»
Vieranika Capkała raskazała, što jaje muž Valeryj Capkała vymušany byŭ źjechać z krainy ź dziećmi.
