«Ź vialikim škadavańniem my prypyniajem ź siońnia našu dziejnaść u Biełarusi. U apošnija dni i tydni my zajmalisia spynieńniem našych prajektaŭ, našych prapanoŭ u śfiery movy i adukacyi, a taksama pracy biblijateki. Hetyja zadačy padajucca vielmi ciažkimi, bo za 27 hadoŭ my pabudavali ŭ hetych śfierach admysłovuju i efiektyŭnuju sietku.
My supravadžali cełyja pakaleńni ŭ vyvučeńni niamieckaj movy i tym samym adkryvali dla ich novyja prafiesijnyja i asabistyja šancy. Razam ź vialikaj kolkaściu dziejačaŭ kultury my napaŭniali žyćciom kulturny dyjałoh pamiž našymi krainami. I my stvaryli ŭ centry Minska miesca, dzie možna było razam vučycca, čytać, razmaŭlać i śviatkavać», — havorycca na staroncy Instytuta ŭ fejsbuku.
«Razam my zrabili nievierahodnaje i dakazali, što kultura i adukacyja pracujuć navat u ciažkich umovach. Kultura — heta kamunikacyja, i za heta vystupaje naš instytut — za adkryty, krytyčny i zacikaŭleny abmien pamiž ludźmi».
U červieni biełaruskija ŭłady zapatrabavali prypynić pracu ŭ Biełarusi Hiote-Instytuta i Hiermanskaj słužby akademičnych abmienaŭ (DAAD).
Hiote-instytut — słavutaja niamieckaja niaŭradavaja arhanizacyja, jakaja dziejničała ŭ Minsku 27 hadoŭ. Jon usialak prasoŭvaŭ za miažoj niamieckuju kulturu. Na jaho bazie pracavali kursy niamieckaj movy i ładzilisia kulturnyja vystavy, dziakujučy hetaj ustanovie vychodzili pierakłady na biełaruskuju movu niamieckamoŭnaj kłasiki.
157 adździaleńniaŭ Instytuta pracujuć u 98 krainach śvietu. Ale, pa słovach Jochanesa Ebierta, hienieralnaha sakratara Hiote-Instytuta, jaho ŭstanova ŭpieršyniu sutyknułasia z takim raźvićciom padziej.
