— Ja 19 žniŭnia vyrašyŭ pravieści vyprabavańni samarobnaha pavietranaha źmieja, jakoha sabraŭ dla ŭnuka, — kaža Viktar. — Adbyvałasia heta ŭ rajonie dačnaha pasiołka
Dalej, sa słovaŭ Viktara, vajskoŭcy zrabili niekalki fota pavietranaha źmieja, u tym liku na fonie dziaržnumaroŭ mikraaŭtobusa, što naležyć pradprymalniku. Adzin ź vizicioraŭ źviarnuŭ uvahu na toje, što pavietrany źmiej abciahnuty spotbondam, na što aŭtar samarobki dadaŭ, što tut vykarystanaja jašče i charčovaja polietylenavaja plonka, kab nie pradzimała, a stojki, papiaročnyja płanki i karkas vyrablenyja z tryśniahu. Kali pavietranaha źmieja «zasiekli» z dapamohaj radara, to heta vielmi dziŭna, bo mietaličnych častak u im nie było zusim. Sam hrodzieniec miarkuje, što jaho zaŭvažyli ŭ binokl, choć vajskoŭcy pra heta i nie skazali.
— Adzin major ź liku tych, što pryjechali, — kaža Viktar Jemialjanienka, — byŭ vielmi zasmučany, što ja svaim źmiejem padniaŭ pa tryvozie ŭsich vajskoŭcach ad Hrodna da Baranavičaŭ! I nie tolki SPA, ale i pamiežnikaŭ ź lotčykami. A heta byŭ usiaho tolki pavietrany źmiej u formie rombika, vyšynioj paŭtara mietra…
U zaklučeńnie, pavodle słovaŭ Viktara, vajskoŭcy paraili jamu źmianić miesca dla lotnych vyprabavańniaŭ i jechać u rajon voziera Jubilejnaha — maŭlaŭ, «tam my vašaha źmiaja nie ŭbačym».
U
